Günün Astronomi Görseli 27 Ocak 2022
Orion Nebulası olarak bilinen büyük yıldız oluşum bölgesinin güneyinde, parlak mavi yansı nebulası NGC 1999 yer alır. Aşağı yukarı 1500 ışık yılı mesafede, Orion moleküler bulut kompleksinin sınırında, NGC 1999’un aydınlanması, gömülü değişen yıldız V380 Orionis tarafından sağlanıyor. Nebula, gökyüzünde yaklaşık iki dolunay kadar yer kaplayan bu teleskobik manzaranın merkezindeki, yan dönmüş bir T şekliyle kendini belli ediyor. Karanlık şeklinin, önceleri siluet olarak görülen engelleyici bir toz bulutu olduğu tahmin ediliyordu. Ama kızılötesi veriler, bu şeklin muhtemelen enerjik genç yıldızlar tarafından nebulada açılmış bir delik olduğunu gösteriyor. Gerçekte, bu bölge jetler ve ışıltılı şok dalgalarıyla dış akıntılar üreten enerjik genç yıldızlarla dolup taşıyor. Astronomlar George Herbig ve Guillermo Haro’nun adlarıyla Herbig-Haro (HH) cisimleri olarak isimlendirilen şoklar, yoğun kırmızımsı tonlara sahipler. HH1 ve HH2, NGC 1999’un hemen sağ altındalar. Şelale Nebulası olarak da bilinen HH222, karenin sağ üstü yakınlarında kırmızı bir kesik şeklinde görülüyor. Yıldız jetleri, saniyede yüzlerce kilometre hızla çevrelerindeki maddenin içinden geçiyorlar ve şokları ortaya çıkarıyorlar.
Görsel & Telif: Vikas Chander
Yazarlar & Editörler: Robert Nemiroff (MTU) & Jerry Bonnell (UMCP) NASA yetkilisi: Phillip Newman Özel haklara tabidir. NASA Web Gizlilik Politikası ve Önemli Bildirimler Bir ASD at NASA / GSFC & Michigan Tech. U. hizmetidir.
