Böcekler, algler ve kaynak açısından verimli diğer gıdalarla, Mars’a vardığımızda yüz yıl içinde bir milyon insanı besleyebiliriz
Bilimkurgu romanı ve filmi Marslı‘da (The Martian), mahsur kalan bir astronot patates yetiştirerek Mars’ta 500 günden fazla hayatta kalıyor. Kalıcı bir insan yerleşkesininse bundan çok daha fazlasını yapması gerekir. Gezegen bilimciler tarafından oluşturulan bilgisayar modellerine göre bu aslında ulaşılabilir bir hedef. Son zamanlarda New Space’te yayınlanan bir makaleye göre, yüz yıl içinde, doğru besin kaynakları ile, Mars üzerinde bir milyon kişilik bir nüfusu, Dünya’dan gelecek besin kargolarına gerek kalmadan besleyebiliriz.
Çalışmanın baş yazarı ve Merkez Florida Üniversitesi’nde gezegen bilimci olan Kevin Cannon, SpaceX gibi şirketlerin Mars’ta insan varlığının gerçekleşmesinde heyecan verici adımlar attığını söylüyor. Fakat ilk olarak insanları Mars’a ulaştırma zorluğunun ötesinde kendi kendine yeten, işleyen bir topluluk inşa etmek için geriye yapılması gereken bir hayli çalışma kalıyor.
Cannon, “Bence, uzun dönemli bakınca Mars’ta asıl zorluk, ihtiyacımız olan her şeyin yerel materyallerden elde edilmesi” diyor.
Mars’ta Çiftçilik
Cannon ve arkadaşları, göç ve üremeyle yüz Dünya yılı içinde bir milyona ulaşacak insan nüfusunun ihtiyacı olan besini modellediler. Yerleşimin başlarda çok fazla yiyecek ithal etmesi gerekse de, doğru yiyecek seçimleri ile yaklaşık yüz yıl içinde tamamen Mars’ta yetişen besinlerden oluşan bir diyete geçilebileceğini buldular.
En büyük sınırlayıcı etken, alan, daha doğrusu yiyecek yetiştirmek için alanlar oluşturabilmek. Dünya’da, bitkiler, hayvanlar veya yetiştirilebilir başka bir şey olsun, yiyecek yetiştirme yeteneğimizi ekilebilir arazi miktarı belirler. Mars’ta, kapalı, basınçlı ve ısıtılan bu alanları kendimiz oluşturmamız gerekli. Verimlilik için, bir Mars toplumunun sınırlı alanlarında ihtiyaç duydukları ürünleri yetiştirirken yüksek besleyiciliği ve kalorisi olan gıda kaynaklarından seçmesi gerekir.
Cannon, geleneksel yöntemlerle hayvansal ürünler ve bazı bitkilerin, çok fazla kaynağa ihtiyaç duymasından dolayı, Mars’ta pratik olmayacağını söylüyor. Ancak bu Mars’ta yiyecek çeşitliliğinden feragat etmek anlamına gelmiyor. Ekibinin modelleri yiyecek kaynaklarını üç ana kategoride içermekte: bitki temelli besinler, yenebilir böcekler ve “hücresel tarım”. Hücresel tarım burada, algler ve laboratuvarda yetiştirilmiş protoince zengin etler, süt ve hücreden yetiştirilebilen yumurtalar anlamına geliyor.
Cannon, günümüzde bu yollarla gıda oluşturmak için çalışan, Dünya kaynaklarını daha verimli kullanarak sürdürülebilir gıda üretimi yapan işletmelerin listesini derleyen bir web sitesi oluşturdu. Bu, fasulye, domates ve patates gibi bitkilerin yanı sıra daha fazla besleyici içerecek ve daha sürdürülebilir bir şekilde geliştirilen GDO ürünlerini de içeriyor. Bugün birçok şirket, ister bütün çekirge veya isterse de un şeklinde kullanılan toz haline getirilmiş böcekler olsun, Marslıların da örnek alabileceği böcek bazlı ürünler üretiyor.
Cannon, “Mars’ın yiyecek üretmede getireceği sınırlamalar, bizi Dünya’da daha sürdürülebilir uygulamalara zorluyor” diyor.
