1990’ın Sevgililer Günü’nde, Güneş’ten 6,5 milyar kilometre uzakta seyretmekte olan Voyager 1 uzay aracı, Güneş Sistemi’nin bu ilk aile portresini oluşturmak için son kez geriye doğru baktı. Portrenin bütünü, ekliptik düzleminin 32 derece yukarısındaki bir seyir noktasından oluşturulmuş 60 karelik bir mozaik. İçerisinde, Voyager’ın geniş açı kamerası kareleri solda iç Güneş Sistemi’ni tarıyor ve en sağda, Güneş Sistemi’nin en dış gezegeni, gaz devi Neptün’le buluşuyor. Venüs, Dünya, Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün’ün konumları harflerle gösterilmiş, Güneş ise karelerin oluşturduğu halkanın merkezine yakın parlak nokta. Her gezegen için ilave kareler Voyager’ın dar alan kamerasından elde edilmiş. Portrede görünmeyenler ise Güneş’e tespit edilmesini engelleyecek kadar yakın olan Merkür ve ne yazık ki kameranın optik sisteminde yayılan Güneş ışığı tarafından gizlenen Mars. O zaman için Güneş’e Neptün’den daha yakın olan küçük, sönük Plüton’un konumu gösterilmemiş.
Görsel: Voyager Project, NASA
