Yer’in merkezinden 42,000 kilometre yükseklikte küresel bir yörüngeye bir uydu yerleştirirseniz her 24 saatte bir tur atacaktır. Bu Dünya’nın dönüş hızıyla uyuştuğu için jeosantrik (yere eşzamanlı) yörünge olarak bilinir. Bu yörünge aynı zamanda ekvator düzlemindeyse, uydu gökyüzünde geostasyoner (yer sabit) yörüngede sabit bir bölgede asılı halde durur. 1940’larda fütürist Arthur C. Clarke’ın öngördüğü şekilde ve şimdilerde astrofotoğrafçıların oldukça iyi bildiği bir sahnede, geostasyoner yörüngeler iletişim ve meteoroloji uyduları tarafından yoğun olarak kullanılır. Yıldızları izleyen teleskoplarla elde edilen gece gökyüzünün derin görüntüleri, yer yüzeyinin çok yukarılarında, Güneş ışığıyla parıldayan geostasyoner uyduları da yakalayabilir. Hepsi arka plandaki yıldızlara karşı Dünya’nın dönüşüyle birlikte hareket ettikleri için bu uydular göksel manzara boyunca uzanan bir yolu izliyormuş gibi görünen izler bırakırlar. Geçtiğimiz ay çekilen bu video, Avcı (Orion) Nebulası’nın önünden geçen geostasyoner yörüngelerdeki çok sayıda uyduyu gösteriyor
Video: James A. DeYoung